2916. Ciążowe perypetie, cz. 8 skracająca się szyjka macicy

 Witajcie!

 

Dziś czas na kolejną część perypetii ciążowych.

 

Tu były poprzednie części: Klik! (jadłowstręt), Klik! (zaparcia), Klik! (widmo dawnych zaburzeń odżywiania), Klik! (hemoroidy), Klik! (prawie wymiotne bekanie), Klik! (ruchy dziecka), Klik! (bóle kręgosłupa).

 

Tym razem skupimy się na pewnej ciężkiej dla mnie kwestii, jaką jest skracanie się szyjki macicy.

 

Najpierw jak zawsze chwila mądrości naukowych, jakie udało mi się wyszperać w odmętach Internetów. Skracająca się szyjka macicy to przedwczesne zmniejszanie i rozwieranie się szyjki macicy, ale bez towarzyszących temu krwawienia, bólu, skurczy czy też pęknięcia pęcherza płodowego. Może być to spowodowane różnymi czynnikami, np. zaburzeniami hormonalnymi, wrodzonymi wadami szyjki, nieprawidłową produkcją kolagenu i elastyny, intensywnym trybem życia, przebytymi zabiegami ginekologicznymi czy też nieleczonymi infekcjami pochwy i układu moczowego. 

 

Owe nieprawidłowości w rozmiarze szyjki występuję najczęściej w II i III trymestrze ciąży i diagnozuje się je podczas rutynowego, dopochwowego badania ginekologicznego. Gdy tu pojawiają się jakieś wątpliwości, wówczas wykonuje się USG, podczas którego można dokładnie ocenić aktualne wymiary kanału szyjki macicy.

 

W zależności od zaawansowania rozwoju płodu, są różne metody radzenia sobie ze skracającą się szyjką. Jedną z nich, praktykowaną we wcześniejszym etapie ciąży (12-14 tydzień), jest tzw. szew okrężny, czyli zabieg chirurgiczny polegający na zaszyciu wejścia do pochwy. W przypadku ciąży bardziej dojrzałej (20-28 tydzień) stosowany jest pessar czyli okrągły, elastyczny krążek z silikonu, zakładany przez lekarza ginekologa bez znieczulenia. Z kolei pacjentki w ciąży zaawansowanej (od 29/30 tygodnia), najczęściej dostają tzw. leczenie farmakologiczne, czyli przyjmowanie luteiny, jako środka hamującego skracanie się szyjki. Wiadomo oczywiście, że każda ciąża przebiega inaczej i różne kobiety indywidualnie reagują na daną procedurę leczniczą, dlatego tak ważna jest regularna konsultacja z lekarzem prowadzącym, aby na bieżąco kontrolował stan zdrowia swojej pacjentki.

 

Jak to z tym skracaniem szyjki macicy było u mnie?

 

Ano dowiedziałam się o tym całkowicie przypadkowo, podczas jednej z wizyt u ginekolożki prowadzącej ciążę. Leżałam sobie na fotelu ginekologicznym jak gdyby nigdy nic, lekarka sobie dłubała paluchami tam na dole, po czym nagle mi oznajmiła, że coś jej się nie podoba moja szyjka i musimy to sprawdzić na USG.

Wtedy właśnie wyszło, że z ponad 3 cm długości kanału, nagle zrobiło się 2,5 cm.

I to jest bardzo niepokojący sygnał, zważywszy, że był to dopiero 29 tydzień ciąży.

 

Dostałam więc luteinę dopochwowo, zaraz aktywności, dźwigania, wchodzenia po schodach.

Jedyny dozwolony ruch, jaki mogę mieć w ciągu całego dnia to max 30 min.

Najlepiej mam leżeć i nie wstawać niepotrzebnie...

 

Nie muszę więc mówić, że powyższa diagnoza bardzo mnie zasmuciła, zważywszy na fakt, że do tej pory byłam zawsze osobą bardzo ruchliwą, dla której 3 godzinny spacer to tyle, co nic.

A tu mi nagle każą siedzieć na tyłku i nic nie robić.

 

Ale co począć, skoro takie dostałam polecenie, to muszę się do niego zastosować...

 

I tak oto od tamtego czasu, czyli będą to już teraz prawie dwa miesiące (obecnie 37 tydzień ciąży), mam normalnie wakacje życia.

Chyba bowiem jeszcze nigdy tyle nie leżałam i tak mało się ruszałam...gdyż niestety szyjka się cały czas skraca i mierzy teraz tylko 1,9 cm. 

 

Na szczęście szczęście do rozwiązania pozostało już naprawdę bardzo mało czasu i ogromnie liczę na to, że dzidzia zostanie łaskawie w brzuchu do końca i nie będzie się jej spieszyło, aby przybyć na świat przed wyznaczonym terminem...

A Wy mamuśki też miałyście podobną przypadłość ze skracającą się szyjką?

 

 

Kathy Leonia

 

PS. Do wszystkich: z racji na to, że blogspot dalej ma jakiegoś errora, apeluję gorąco: sprawdzajcie komentarze w folderze SPAM.

Na ten moment sytuacja wygląda tak, że komentuję u kogoś post, wchodzę do tej osoby na dzień następny i mojego komentarza nie ma.

I widzę że to się tyczy sporej ilości blogujących, nie tylko tych co mają zatwierdzanie komentarzy... ja sama znalazłam prawie 2 tysiące (!) wartościowych odpowiedzi od Was w SPAMIE.