2725. Na urodziny!

 Witajcie!

Dziś wiekopomny dzień.

Otóż o poranku skończyłam 33 lata.
I jakoś nie utożsamiam się  ze swoim wiekiem.

Gdzieś tam w głębi duszy wciąż czuję się za te dwadzieścia kilka lat.

Z tego samego założenia wychodzi chyba większość nowo poznanych przeze mnie ludzi - zwłaszcza tych w sklepach monopolowych pracujących - którzy zawsze pytają się mnie o dowód i są potem w głębokim szoku, że ta "dziewuszka"- jak mnie często nazywają - już jest po 30-tce.

Nie muszę mówić, że to miłe bardzo, gdy odmładza się kobietę o te kilkanaście lat.

Jako śmieszną ciekawostkę dodam też, że mój mąż, mimo że jest ode mnie młodszy, to jego biorą za tego starszego, bardziej doświadczonego życiem, a mnie za małolatę zaraz po studiach.

Także tego, niech żyją kremy przeciwzmarszczkowe i unikanie słońca!

Tymczasem, sto lat dla mnie!

I zapobiegawcze kwiatuszki dla Was za życzenia:

Kathy Leonia