594. Smuteczek po raz szósty...

Witajcie!

Po raz - który to już? - szósty oblałam egzamin praktyczny na prawo jazdy.

W sumie już to po mnie spływa jak po maśle...
Ten czy kolejny raz...

Tym razem rękaw i górka były wykonane zacnie.
Również pierwsze pół godziny jazdy po mieście przebiegało bez problemów.

Problem i zgrzyt się zaczął podczas parkowania.

Jechałam sobie jechałam, po czym egzaminator wskazał mi miejsce do zaparkowania prostopadłego przodem obok drugiego auta pewnego.
Dziarsko więc skręciłam kierownicą, naprowadziłam auto w wyjściową pozycję bojową, mając na względzie jednocześnie fakt, że miejsca było mało i trzeba uważać, by nie stuknąć samochodu sąsiedniego.
Oczywista byłam świadoma tego zagrożenia czyhającego na mnie niecnie, ale że trenowałam takie ekstremalne sytuacje już wcześniej z instruktorem, nie przejęłam się tym zbytnio i ostrożnie robiłam swoje...

Aż tu nagle BACH, hamulce...

Zatrzymano mnie w połowie ruchu, wytrącono z równowagi, tak więc nie bardzo wiedząc o co chodzi, patrzyłam się przez chwile jak głupia przed siebie, za siebie, po czym w końcu na egzaminatora.

Ten stwierdził, że jako niedoświadczony kierowca na pewno bym tam nie wjechała i dlatego mi manewr przerwał.
Na me oburzone protesty, że przecie bym się zmieściła, bo już tak robiłam wcześniej, pan rzekł, że on ze mną nic nie robił.
A takowe wybigasy to zagrożenie w ruchu i podobne temu niebezpieczeństwa.

Na powyższe dictum miałam normalnie ochotę kolesiowi z WORDU wyrwać kierownicę i pokazać, że owszem da się tam wjechać bez szkody i robienia z auta wraku...
Ale policzyłam w myślach do trzech, wyzywając w duchu przepisowego chłopa na czym świat stoi i wysiadłam z auta trzaskając drzwiami bez słów.

I tak oto nadal jestem bez tego głupiego plastiku...

Kathy Leonia