266. Relacja imieninowa

Witajcie!

Spieszę Wam donieść o poranku zimowym, że imieniny się udały.
Wszystko było pięknie i powabnie, nikt się nie upił, nikt nie zrobił rozruby.
W strojach wieczorowych, w ekskluzywnym lokalu, jedliśmy krewetki au naturel i zapijaliśmy to szampanem rocznik Szato de Bordo 1911.
Rozmawialiśmy także o poezji i sztuce czasów nowożytnych.
Francja elegancja...

Ok.
To była wersja oficjalna.

Wersja nieoficjalna brzmi, że byłoby owszem wszytko ładnie i pięknie, gdyby solenizantka (czyt. ja) się nie uwaliła pewnym masakrycznie słodkim likierem z radości imieninowej i nie poczyniła czynić różnych dziwnych rzeczy.
Ów trunek wyżłopany był w sumie na pusty żołądek, bo jak wiadomo organizatorzy imprez dbają bardziej o gości, niż o siebie.

Efektem powyższego zaniedbania własnej persony, były późniejszy dzikie tańce i swawole na stole. Następnie, najprawdopodobniej za namową stada bardzo głupich kumpli, solenizantka zaczęła wydzwaniać z własnego telefonu do różnych ludzi i mówić im dziwne rzeczy, które nie koniecznie chcieliby usłyszeć.
 Najlepsze jest to że nic z tych rozmów nic nie pamięta...

No i oczywiście najlepszy był poranek, masakryczny ból głowiny i chęć ukrycia się z lodówce, gdy radośnie została poinformowana o tym, jak to dobrze się bawiła.
Zdjęć Wam nie pokażę, bo będzie obciach.

Kathy i Leon