260. Chyba mam dość...

Witajcie!

Właśnie wróciłam z roboty.
I to w ciężkim stanie...

Był dziś bowiem dyrektor główny, na kolejną tzw. wizytę kontrolą.
Owa wizyta polegała na truciu dupy naszej dyrektorce, czemu mamy nie tyle zapisów ile on by sobie życzył.

Traf chciał, że gabinet dyrekcji, gdzie rozmawiała ona z owym fagasem, mieści się wiz a wi mojego...
A ja się zestresowałam, że jestem w polu widzenia i wszystkie czynności robiłam dwa razy wolniej - jak to w stresie.
Wszystko mi z rąk leciało - a to karki z biurka, a to słuchawka od telefonu, a to umowy...

Na szczęście ta męka trwała jakieś dwie/trzy godziny, po czym dyrektor główny sobie pojechał, a my -pracownice, zostałyśmy wezwane na rozmowę...
I tak oto dowiedziałam się, że zdaniem dyrektora dyrektorów nasza szkoła się opierdziela.
Nic nie robi.
Dłubie w nosie...

I oczywista to wszystko przeze mnie.

Bo to moja wina, że się zestresowałam i dałam ciała.
I że teraz musimy tak zapierdalać z robotą, żeby mieć milion pięćset zapisów na dzień.

No mówię Wam, nie wiem jak wytrzymałam do końca dzisiejszej zmiany.
Ledwo żyję.
Wszystko się we mnie gotuje.
Mam dość.

Nie po to kończyłam studia, żeby teraz robić za kozła ofiarnego za brak zapisów w podrzędnej szkole językowej.

Kur*** jeśli sytuacja się nie uspokoi, zaczynam znowu wysyłać cv.

Kathy i Leon...