1349. Przesyłka z Miss Sporty!

Witajcie!

Dziś post radości pełen.

Oto co do mnie dotarło ostatnio jako prezent od firmy Miss Sporty:

Tu w całej okazałości:

Lakiery do paznokci Candy Shine Glitter Effect:

Balsamy do ust Really Me:

od lewej: 001 Really Nude; 002 Really Pink; 003 Really Apricot; 004 Really Coral

Na dłoni:

od lewej: 004 Really Coral; 003 Really Apricot; 002 Really Pink; 001 Really Nude

Paletka do makijażu brwi Studio Eyebrow Kit:

mój odcień to 001 Medium Brown

Na dłoni:

Podkłady w sztyfcie Really Me:

002 Really Light; 001 Really Ivory

od lewej:  001 Really Ivory; 002 Really Light

Na dłoni:

od góry: 001 Really Ivory; 002 Really Light

Kredki i cienie do powiek Really Me:

od góry: 001 Really Cute; 002 Really Dreamy; 004 Really Punky

od góry: 001 Really Cute; 002 Really Dreamy; 004 Really Punky

Na dłoni:

od góry: 004 Really Punky; 002 Really Dreamy; 002 Really Dreamy

Tusz do rzęs Really Me:

I ulotki informacyjne:

Powyższe cuda to nowa linia kosmetyków o nazwie Really Me.
Mazidła stworzono z myślą o delikatnych jak kwiat buziach młodych dziewczyn, nastolatek, które rozpoczynają dopiero swoją przygodę z makijażem.

Subtelne balsamy do ust, naturalnie wyglądające fluidy, cieliste kredki i cienie do powiek, zestaw do konturowania brwi oraz brokatowe lakiery z pewnością ucieszą niejedną nastolatkę.

Zainteresowane?

Mam zatem dla Was dobrą wiadomość, mianowicie taki sam zestaw jest do wygrania w konkursie organizowanym na FB Miss Sporty.
Jedyne co musicie zrobić to opisać swój największy śmiechowy przypał makijażowy, jaki wydarzył się Wam w trakcie lat szkolnych.

Regulamin konkursu tu: Klik!

Na zachętę moja opowieść:

Największy chyba przypadł makijażowy przytrafił mi się w ostatniej klasie gimnazjum, kiedy to zachciało mi się użyć różu na policzki, co by niewinnym rumieńcem oczarować pewnego przystojnego chłopaka z równoległej klasy. I tak oto pewnego dnia, bladym świtem, pożyczyłam sobie z kosmetyczki mamy - oczywista niczego nie świadomej - słynny róż firmy Bourjois, aby lico me nabrało świeżości. Nie miałam wtedy bladego pojęcia ani o konturowaniu twarzy, ani tym bardziej o blendowaniu naniesionego nań kosmetyku. Nadmienię od razu, że w naszej łazience światło było - i jest - bardzo nikłe, a człowiek nastoletni o poranku niewyspany i mało świadomy tego, co robi . Pomaziałam się jednak najlepiej jak umiałam i tak przyodziana w różowość, udałam się byłam do szkoły. Zadowolona z siebie zdawałam się nie zauważać dziwnych spojrzeń mijających mnie ludzi, którzy - wcale niedyskretnie - patrzyli się na mnie. "Zazdroszczą mi pewnie" - myślałam zadowolona z siebie. I tak oto w cudownym nastroju  dotarłam do szkoły, gdzie - jakżeby inaczej - od razu w szatni wpadłam na obiekt mych westchnień. Ten, jak mnie ujrzał, stanął jak wryty  z oczami wybałuszonymi niczym u głodnego zombi. "Ha, zamurowało go i oszalał na mym punkcie" - sądziłam zadowolona. Dopiero, gdy do mych uszu dotarło pytanie ("Czy coś Ci się stało? Może zaprowadzę Cię do pielęgniarki?") oświeciło mnie, że to chyba nie tak miało przebiegać nasze spotkanie... Spojrzałam więc na wiszące na ścianie lustro i oniemiałam. Moja twarz wyglądała, jakbym miała 40 C gorączki i początki ospy wietrznej. Róż, nieumiejętnie rozprowadzony i pozostawiony sam sobie, zbił się w czerwone, iście ogniste kule, które w połączeniu z brokatowym wykończeniem, prezentowały się całkiem przerażająco. Nie muszę mówić, że mój początkowy plan Wielkiego Podrywu nie wypalił tak jak chciałam, bowiem - zachowując zimną krew i udając obłożnie chorą - zgodziłam się na odprowadzenie do... damskiej łazienki, gdzie przez pół godziny doprowadzałam swoją twarz do porządku.

A Wy jaką macie największą przygodę z makijażem z czasów szkolnych?

Kathy i Leon