278. O babci, co na wnuczka pożałowała pieniędzy...

Witajcie!

Wiadomo, że babcie i dziadkowie kochają wnuczęta bardziej niż własne dzieci.

Dla nich są w stanie zrobić wszystko.
Kto bowiem tak przytuli i tak pocieszy jak dziadek czy babcia?
Przecież zawsze, kiedy u rodziców nie można czegoś wynegocjować, to idzie się do dziadków i u nich się błaga kolejną zabawkę czy nadprogramowe kieszonkowe.
Niczego przecież nie można żałować, jeśli chodzi o szczęście wnucząt i ich zadowolenie.

Teoretycznie…

Parę dni temu spotkałam się z nietypową bowiem sytuacją w tramwaju.

Jadę sobie bowiem tym środkiem lokomocji.
Ja sobie kulturalnie stoję, i patrzę w okno, pochłaniając zimowe widoki.
Obok mnie siedzi na krześle pewna starsza pani i jakieś małe dziecko na jej kolanach.
„Pewnie babcia i wnuczek” myślę sobie.

I zgadłam dobrze, gdyż chłopczyk tytułował staruszkę „babunia” a ona na niego „wnusio” mówiła.
W pewnej chwili zaczęło mnie intrygować nieco zachowanie tego małego chłopca.
I zaczęłam się bliżej przyglądać się jemu i jego babci.
Tulił się on do niej mianowicie bardzo intensywnie, całował ją po głowie,głaskał jej włosy i coś jej szeptał do ucha przez długi czas.

Babcia z przekonaniem kręciła głową i nie podzielała żarliwych szeptań chłopca.
Gdy jego tulenie przybrało na sile, babcia ofuknęła go, że jej fryzurę targa i żeby przestał, bo ona mu na pewno lizaka nie kupi, bo renta to jej własność dla niej samej, a nie na jego potrzeby żywieniowe.
I dodała, że to mamusia mu lizaki kupować powinna a nie ona.

Zdębiałam na to oświadczenie.
Jak to, babcia żałuje wnuczkowi zakupu czegoś słodkiego?
Wracając jednak do sytuacji przedstawionej wyżej, wnusio nie przestał swych żarliwych próśb o upragnioną słodycz i dalej babcię męczył.
Ta w końcu po paru minutach uległa, ale nie do końca.
„Dobrze dostaniesz lizaka, ale powiedz mamusi…by mi pieniądze oddała za niego”

No niby rozumiem, renta staruszce musiała wystarczyć pewnie na jakieś jej leki czy jedzenie dla niej, ale żeby żałować pieniędzy na jednego lizaka dla wnuka???

Gdyby moi dziadkowie mieli wypominać ile na mnie i mego brata wydali i żądać jeszcze zwrotów za to wszystko, to rodzice chyba by się zapożyczyć musieli…

Kathy i zbulwersowany Leon