978. O Leonie zarazków pełnym...

Witajcie!

Jak wszyscy wiedzą, miesiące zimowe sprzyjają różnego rodzaju chorobom i wiruchom.
Katar, kaszel, gorączka...
Przeziębienie, grypa, angina.
Do wyboru, do koloru...

Do tej pory trzymałam się jednakowoż dzielnie i mimo podatnego na zarazki trybu życia (kontakt z ludźmi, imprezy na świeżym powietrzu, spacery po parku) nic mnie do lekarza nie goniło.
Myślałam zatem, że w tym sezonie chorobowym szczęśliwie mi się upiekło.

Przeliczyłam się niestety.

Dwa dni temu dopadło mnie bowiem niby niewinne pociąganie nosem.
- O jaki Leon pociągający jest - zaczęli mówić w pracy, gdy tak latałam w te i we wte z paką chusteczek pełną.
- Nic to, nic to, zaraz przejdzie - mówiłam, wydmuchując nos raz za razem i szukając ustronnego miejsca do pochrypienia sobie.

Potem w dniu wczorajszym ni stąd ni zowąd do pociągania nochalem doszło pokasływanie, chrobotanie w gardle i ból mięśni.
Ale dzielnie dalej tkwiłam w pracy, półświadomie co prawda, ale jednak, dając przykład istnej wzorowej persony miesiąca.

Dziś natomiast już, mimo najszczerszych chęci, nie zdołałam zwlec się z łoża boleści i radośnie iść do robocizny.
Wysłałam zatem powiadomienie do szefostwa, że padłam.
Od razu po sms - telefon kontrolny być musiał, co by sprawdzić, czy na pewno nie udaje.

Na szczęście rozmowa była krótka i rzeczowa:
- No jak się czujesz? - Głos stroskanego wielce szefa.
- Chrpchrhchchchc - dialekt Leona.
- Ok umieraj dalej.

Dlatego też, opatulona kołdrą, kocem i poduszkami wracaj dalej do leżakowania.
Muszę mieć bowiem siły by do lekarzyny po południu się doczłapać.
Zobaczymy jaką diagnozę postawi.

A Wy jak się macie?

Kathy i Leon